บทที่ 143

ทราวิส

ผมนั่งอยู่ในห้องรอเหมือนนานเป็นชั่วกัปชั่วกัลป์ ผมมองคนแล้วคนเล่าเช็คอิน ถูกพาเข้าไปด้านใน แล้วก็เช็คเอาท์ ผมเห็นการเปลี่ยนกะของยามรักษาความปลอดภัยและรู้สึกกังวลขึ้นเรื่อยๆ มีเวลามากเกินไปให้คิดทบทวนข้อมูลและสถานการณ์ต่างๆ รีซเดินไปมา ร้องไห้ แต่ไม่เคยห่างจากข้างผมเลย ถ้าผมยืน เขาก็ยืนข้า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ